"Het doel van deze manier van leven is het herstel en de duurzame gezondheid van ons lichaam"
De Taíno waren een Arawak-volk van de Grote Antillen waarvan de oorsprong in het huidige Venezuela lag. Op de Caribische eilanden leden ze na de komst van de Spanjaarden zwaar onder slavernij en door de veroveraars geïntroduceerde ziekten, waartegen ze geen immuunafweer hadden. Ze zouden bijna volledig zijn uitgestorven.
Bij de plattelandsbevolking werd hun cultuur echter bewaard door de "verbinding" met Europeanen en slaven, en zo zijn delen van de Taíno-cultuur, zoals speciale vormen van landbouw, architectuur en zelfs religieuze praktijken, bewaard gebleven in afgelegen streken.
Tijdens zijn ontdekkingen beschreef Christoffel Columbus de Taíno als een van de vriendelijkste en meest vrijgevige volkeren.
De Taíno waren voornamelijk boeren. Hun belangrijkste gewassen waren yuca (maniok), maïs, zoete aardappelen (zoete aardappelen), pinda's, ananas, bonen, ají (Capsicum baccatum) en tabak. Ze maakten meel van de yuca-wortels, waarvan ze op ronde kleiplaten dunne koeken, casabe genaamd, bakten.
Deze Casabe is nog steeds bekend op het platteland. Zonder gist kan het heerlijk vlak en droog lang bewaard worden. Voor de komst van de Europeanen was dit brood een van de basisvoedingsmiddelen van de indianen.
De Taínos hebben ons via hun taal ook enkele woorden en beschrijvingen doorgegeven van verschillende dingen die tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven. Deze dingen omvatten onder andere de hangmat (hamaca in het Spaans), orkaan, tabak, maïs, cassave (maniok in het Engels), papaya, kano, ananas of zelfs barbecue.
In Puerto Rico lieten ze steen- en rotsschilderingen achter, evenals opgravingen die deden denken aan dier- en plantensoorten. Volgens dit oude gebruik hebben we enkele typische voorstellingen in ons verpakkingsontwerp opgenomen.
